Het is weer tijd om naar de tandarts te gaan en je kindje heeft geen zin. Geen zin om opschoot bij je te zitten en ook niet alleen. Gewoon geen zin!
Je probeert je kindje met rustig praten over te halen zodat het wel gebeurd. Je wilt immers geen spektakel van maken en dat iedereen mee kan genieten in de wachtkamer!
Je kindje blijft stellig nee-zeggen!
Hoe wek je de nieuwsgierigheid van je kindje?
Je kindje heeft ook behoefte aan veiligheid en controle. En op een of andere manier voelt het dit niet en zegt het nee. Helaas kan je een kindje van 4 jaar nog niet vertellen dat het verstandig is om het wel te doen, want ze overzien vaak langer dan een dag nog niet.
Het is dus handiger om hun nieuwsgierigheid te wekken. Maar hoe doe je dat? Het helpt enorm als jou tandarts gericht is op kinderen en heel speels en creatief hierop kan inspelen.
Afkijken werkt uitstekend!
De makkelijkste manier om vertrouwen en controle te geven aan een kindje is laten zien wat er gaat gebeuren. Een oudere broer of zus eerst die al heel stoer is. Die kan als begeleider optreden.
Bij je eerste kindje heeft dat weinig zin. Je kunt het zelf ook voordoen. Dus ga samen voor controle en laat zien hoe het gaat. Probeer je dan helemaal in te leven in je kindje hoe het zal zijn.
Ook kan een knuffel helpen. Deze eerst in de stoel. Als knuffel-ouder zal je kindje zich veel stoerder voelen.
Afkijken is dus een uitstekend middel om in te zetten. Zeker als je thuis ook precies vertelt wat er gaat gebeuren en hoe. Dus vragen als wie gaat er eerst? Ga je alleen of opschoot? Deze vragen kun je ter voorbereiding thuis al bespreken en afspraken over maken. Zo voorkom je dat je kindje in de stress schiet.